05/08/24
3 min
Concurrenten. We kunnen niet met ze, en niet zonder ze. Het liefst willen we alles van ze weten. Gaan de zaken goed? Hebben ze personeel tekort? Welke klanten hebben ze? Helemaal niet gek, natuurlijk. Gezond zelfs. Het is goed om te weten wat er speelt. Welke kapers er op de kust zijn en hoe ze proberen je klant of werknemer te verleiden. Tijdens onze merktrajecten zijn klanten ook extra gefocust als we aankomen bij het hoofdstuk ‘concurrentie’. Wat doen ze goed? Maar vooral: wat doen ze slecht?
Laatst hadden we best een verrassende concurrentie-analyse. Bij een van onze klanten, kwam ik tot de ontdekking dat niet alles wat dit merk communiceert zelf bedacht is… Dat komt omdat ze zonder sterk fundament eigenhandig hun merk hebben opgebouwd. En dat is echt niet makkelijk. Dus kozen ze heel bewust voor de strategie: “Liever goed gejat, dan slecht bedacht”. Goed dat we zijn aangehaakt, zullen we maar zeggen 🙂
Want je vindt dit soort kopiegedrag helaas overal. Er zijn hele branches waar het de norm lijkt om zoveel mogelijk op elkaar te lijken. De makelaardij blijf ik het perfecte voorbeeld vinden. 80% van de merknamen zijn achternamen van de oprichters. Meer dan de helft van de logo’s bevat de vorm van een huisje. En op de meeste websites vind je groepsfoto’s voor een bakstenen muur. Na-apelaardij noem ik dat.
Kijk: als maker ben ik erop gebrand unieke dingen te creëren. Ik voel me ongemakkelijk als ik iets bedenk wat al eerder bedacht is. Dus ik zou me doodschamen met zo’n generiek merk… Maar dat is persoonlijk. Ik geloof namelijk niet dat al die makelaars wakker liggen van hun gestolen merkidentiteit. Ik vraag me af of ze het überhaupt op die manier zien.
Als iets van mij “goed gejat” wordt, voelt dat als pure bedreiging. En het gebeurt regelmatig. Vooral bij ons eigen merk. We hebben met Goud & Kobalt een vrij uniek merkthema: activisme. Alles wat we aan communicatie doen, hint daarnaar. Onze stijl, geluiden, teksten, foto’s en video’s. Het was dus even schrikken toen we erachter kwamen dat ons thema bij een ander merk in dezelfde branche de boventoon voert. Met vergelijkbare stijl, beeld en tekst. Dat voelt niet oké. Wat moeten we hiermee? Confronteren? Juridische stappen ondernemen? Of… laten gaan?
Uiteindelijk besloten we de makelaar in ons aan te spreken, en er niet wakker van te liggen. Of het wel of niet is gejat, het maakt eigenlijk niet uit. Als het wél zo is, zie ik het als een compliment. En als het niet zo is… dan ook. In beide gevallen is het een idee dat meerdere mensen zó tof vinden dat ze het zelf willen gebruiken.
Het moraal van dit verhaal: kopiegedrag gebeurt toch wel. Wees dus niet bang om een inspiratiebron te zijn. Blijf zo dicht mogelijk bij jezelf, zo ben jij nooit het slappe aftreksel. En die klant van ons? Die heeft nog nooit zo’n lekker verhaal gehad. We kunnen niet wachten op de eerste na-aper.
Thomas